aşalmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
aşalmak
1. yenilmek. Aş aşaldı: yemek yenildi, kögetle aşalıb boşaldıla: meyveler yenilip bitirildi. 2. Aşınmak, sürtünmek. Çuruknu tübü aşalğandı: ayakkabının tabanı aşınmış, ceñimi uçları aşalğandı: yenimin uçları aşınmış, aşalıb inñiçgergendi: aşınıp incelmiş, aşalıp boşalğandı: yenilip bitirilmiş.