şugulçy

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

şugulçy

[şuğulçy], at. Biri hakda ýakymsyz, ýaramaz habar ýaýradýan adam, şugulçylyk bilen meşgullanýan adam, gepçi, şugul. Şugulçy, gybatkeş arabozarlar, Doldurdy obany dürli "myş-myşdan" (A. Kekilow).

Son arananlar:

• patient,
• mızıkçı,
• döwrebap,
• farq,
• məhəl,
• amputee,
• becen,
• tabesiz,
• degirmeklik,
• étim,
• çalgıçı,
• heyecanlanmak,
• idibermek,
• karıştırgıç,
• gıcırtı,
• Dala,
• tikətikə,
• sab,
• hangoma,
• tumus,
• müavin,
• şugulçy