kamav

Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)

kamav

1. Abluka

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kamav

kamaşma; körelme, kütleşme; bıkma, kanıksama, yılma.

Son arananlar:

• Bilbil,
• kukun,
• nəşriyyat,
• zab,
• kurırmak,
• Aq,
• poetik,
• saet,
• tərxan,
• çakma,
• hallaç,
• İlerleme,
• kisey,
• ilam,
• əmtəə,
• buzkaymak,
• yoğunlaşmak,
• yoğurma,
• mustaqillik,
• yo‘l,
• həqiqətpərəstlik,
• kamav