buvmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
buvmak
boğmak, sıkmak, sıkıştırmak. Cağam boynumu buvadı: yakam boynumu sıkıyor, buvup öltürgendile: boğarak öldürmüşler, boynun buvarğa çapdı: boynunu boğmak için atıldı, Ağaçdan ağaç tuvğan/Ağaç bıla belin buvğan (bilm.): Ağaçtan ağaç doğan/Ağaç ile belini bığan-ağaç fıçı.