buun

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

buun-

(kendi üzerine) sıkı bağlamak; başına buunup aldı: başına sardı; belin bekem buunup folk. : beline muhkemce kuşak sararak.

Sahaca—İngilizce Sözlük (Straughn, 2006)

buun

n. point, period, dot [bunt]

Son arananlar:

• boghun,
• Kartalmak,
• abıraa,
• signalling,
• söhbetlishish,
• slate,
• haylaZ,
• zero,
• savant,
• Aygır,
• neer,
• zatürree,
• taaccüp,
• kalibrlənmiş,
• azdırmak,
• Paradigm,
• Kaşalot,
• püxtələşmək,
• aruu,
• hoşgylyk,
• Hüngürdemek,
• buun