bijan

Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)

bijan

f. Cansız, ölü.

Son arananlar:

• sərgərdan,
• allah,
• weyran,
• gözüne,
• apa,
• göndürmek,
• urva,
• Mekir,
• buruşmak,
• birça,
• Oşo,
• bolluca,
• ötmek,
• taşlav,
• çöö,
• tiriñ,
• badagaç,
• razılıq,
• intəha,
• armaklyk,
• tokal,
• bijan