belagat

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

belagat

и. 1) матур һәм төзек сөйли белү, бәлагать иск.; 2) риторика, матур сөйләү гыйлеме

Son arananlar:

• əsəbiləşmək,
• tirkelme,
• heweslenmek,
• şol,
• tüen,
• külbə,
• ötkünç,
• tekeköz,
• sasay,
• kamamağan,
• yermek,
• eronshunoslik,
• yakıg,
• çalşyryş,
• phenomenal,
• Üy,
• işeksiz,
• çeşm,
• qazamat,
• ellikcə,
• tılpıv,
• belagat