başı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

başı

başı, kafası, aklı. Anı ~ biraz uçharadı: onun kafası biraz zayıftır, anı akılı ~ da tursun: onun aklı da kafası da kendine kalsın, közü ~: gözü başı, üsü ~: üstü başı, ~ ayağı: başı ayağı, sözü ~: sözü başı.

Son arananlar:

• buuluk,
• Fənn,
• ul,
• coşku,
• girgi,
• taqlid,
• tük,
• kömüldürük,
• soldin,
• standardization,
• ökdelik,
• ýowşan,
• Tabaa,
• bicentennial,
• höyük,
• howala,
• olunmaq,
• qadamoq,
• Kazak,
• bitir,
• month,
• başı