başı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

başı

başı, kafası, aklı. Anı ~ biraz uçharadı: onun kafası biraz zayıftır, anı akılı ~ da tursun: onun aklı da kafası da kendine kalsın, közü ~: gözü başı, üsü ~: üstü başı, ~ ayağı: başı ayağı, sözü ~: sözü başı.

Son arananlar:

• evre,
• cıyıl,
• sketchy,
• fahişe,
• oyaq,
• Edebiyat,
• ogrimoq,
• Got,
• borsuk,
• Bəs,
• kayarlamak,
• təkmil,
• kasıntı,
• şahbal,
• kapçık,
• dosya,
• mega,
• calculate,
• saňňyldamak,
• aktivite,
• sökme,
• başı