bitir

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

bitir

a. 1. orucun sonu; 2. orucun bitmesi dolayısıyla verilen sadaka, fitre.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bitir

(fitir) fitre, fitre sadakası. ~ sadaka orazada beriledi: fitre sadakası ramazanda verilir.

Son arananlar:

• effuziv,
• troublemaker,
• Gıybet,
• elyaf,
• plight,
• Altar,
• milat,
• kombayn,
• tügün,
• küyshetmek,
• dölyatağı,
• suxari,
• qo'shiq,
• dəmə,
• Sarın,
• vintovka,
• ýelmeşegen,
• zoriyish,
• Cemiş,
• nür,
• rulet,
• bitir