baylamak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

baylamak

bağlamak, sarmak, dolamak. Hapçüknü ~: eşyayı bağlamak, caranı ~: yarayı sarmak, cıcım bıla ~: ip ile bağlamak, başına başlık ~: başına başlık sarmak, beline kurşak ~: beline kuşak dolamak, avzun ~: ağzını bağlamak, sesini kesmek, anı közlerin baylağız: onun gözlerini bağlayınız.

Son arananlar:

• ilindirmek,
• tirnash,
• dostluk,
• mərbut,
• bulğav,
• ıslık,
• şünük,
• aspire,
• UYAR,
• çıdamak,
• birlashgan,
• buldozer,
• lümlüt,
• tapqur,
• məkə,
• unsur,
• binici,
• pışurmak,
• tulañ,
• hadsiz,
• güdüm,
• baylamak