ayırıcı

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

ayırıcı

с. аергыч, аеручы

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

ayırıcı

is. xüs. Bir şeyi növlərə, çeşidlərə ayıran, çeşidçi (fəhlə, maşın).

Son arananlar:

• paal,
• uçuşmak,
• göreş,
• gitçe,
• tolghutush,
• ətmək,
• Tan,
• ha,
• sıkıntı,
• badyýan,
• RUN,
• gərdənli,
• avtoritet,
• miracle,
• bagırlak,
• bügü,
• karatoru,
• samo,
• yunçıg,
• nögerlik,
• asel,
• ayırıcı