Ulak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
ulak
и. чапкын
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
ulak
1. oğlak; 2. es. oğlak çekişme (bir çeşit spordur); ulak tart-: oğla çekişmek; oğlak çekişme sırasında çekişme maddesi olarak kullanılan keçi yavrusu; bir esebin tabayın, ulaktay cerge çabayın folk.: bir çaresini bulayım ve oğlak gibi yere çalayım; ulak taşta-: oğlak çekişme sporunda galebe çalmak.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
ulak
oğlak, keçi yavrusu. Badak ~: tek husyeli oğlak, çınay ~: geç doğmuş oğlak, döl zamanı geçtikten sonra doğan oğlak, marka ~: körpe oğlak, ~ tavuş: oğlak sesi, kiyik ~: geyik yavrusu, dağ keçisinin oğlağı.