Rübənd
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
rübənd
is. [fars.] köhn. Üz örtüyü (qadınlarda). Məni qoca gördü, rübəndin açdı; Ala gözlərinə gözüm sataşdı. Aşıq Ələsgər. Axırda Minnət xanım rübəndini açıb Mərcanın üzünə baxır. Ü.Hacıbəyov. // məc. Təşbehlərdə: örtü, pərdə mənasında. Rübənd tut üzə, dağlar; Gəlməsin gözə dağlar. (Bayatı). Təbiət bürünür ağ rübəndinə; Dağların əhvalı pozulur yenə. S.Vurğun. Yatağından dirçəlməmiş Şahtaxtı kəndi; Gərilmiş hər pəncərəyə uyqu rübəndi. M.Müşfiq.