alğa
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
alğa
öne, ön tarafa, ileriye, ilk, erken. ~ da barma, artha da kalma: ileri de gitme, geri de kalma, ~ çıkmak: öne çıkmak, ~ barmak: öne gitmek, sağatım ~ baradı: saatim öne gidiyor, ~ kelgen: ilk gelen, bolcaldan ~: gününden önce, vadesinden önce, senden ~ öleyim!: senden önce öleyim! (çocukları severken söylenir), neden da ~: her şeyden önce, andan köb ~: ondan çok önce, ~ kelgen alma alır: erken gelen elma alır (a.s.), ~ kelgen atnı başı artık: önde gelen atın başı öndedir, ~ salmak: öne koymak, ~ turmak: öne durmak, ~ süyelmek: öne dikilmek.