Karnaş
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
karnaş
kardeş, birader. Tuvğan ~: öz kardeş, karnaşdan tuvğan: kardeş çocuğu, yeğen, ala eki ~dan tuvğandıla: onlar iki kardeşin çocuklarıdır, biz egeç bıla ~dan tuvğanbız: biz kardeş ile bacı çocuklarıyız, öge ~: üvey kardeş, emçek ~: süt kardeş, ana ~: annenin kardeşi, dayı, ata ~: babanın kardeşi, amca, atavul ~: uzak akraba, sen meni ~ bolasa: sen benim kardeşim oluyorsun, sen benim akrabamsın, ~ boluv: kardeş olma, ceti ~ğa ceti egeç: yedi kardeşe yedi bacı, ceti ~ ketsele da tizilip, kelsele da tizilip (bilm.): yedi kardeş gitseler de dizilerek, gelseler de dizilerek yürürler (haftanın günleri), ~nı avzu söleşse da cüregi taza (as.): kardeşin ağzı söylese de kalbi temiz, ~ ballı künde da kanlı künde da ~(as.): kardeş, ballı günde de kanlı güde de kardeştir, ~ ~ğa aytırın da koymaz namısın da coymaz(as.): kardeş kardeşe deyeceğini de bırakmaz, namusunu korumayı da bırakmaz, ~ aytırın da koymaz, eterin da koymaz(as.): kardeş kardeşe söyleyeceğini de söyler, yapacağını da yapar.