Atlı
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
atlı
с. 1) атлы, аты бар, аты булган; 2) атка менгән
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
atlı
1. sif. At minmiş, süvari. Atlı qoruqçu. Meşənin dalından bir neçə atlı əsgər göründü. – Rüxsarə başını qaldırıb atlı adama baxdı. S.Rəhimov. [Süleyman bəy:] A kişi, gəzməyin elə bir ləzzəti piyada getməkdir, atlı (z.) gəzmək ləzzət verməz. Ə.Haqverdiyev. // Atı olan. Atlı kəndlilər.
2. is. Ata minmiş adam. Mənimlə onun arasında üç atlı vardı. S.Hüseyn. Kəblə İsrafil iki atlını evin dalında qoymuşdu ki, Bəndalı damı söküb .. qaçmasın. Mir Cəlal. Dərənin o biri tayında yoxuşun başında bir atlı dayanmışdı. Ə.Məmmədxanlı.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
atlı
süvari
{süvari}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
atlı
binici
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
atlı
1. Süvari, ata binmiş kişi, atlı. ~ bıla cayav: atlı ile yaya, ~ asker: atlı asker, ~ askerçi: süvari, ~ cayavğa cöñer bolmaz: atlı yayaya arkadaş olmaz (a.s.). 2. İsimli, adlı. Bir ~: bir isimli, aynı adlı, aman ~: kötü adı olan, namı kötü olan, Uçkulan ~ el: Uçkulan isimli köy.