Alğa

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

alğa

öne, ön tarafa, ileriye, ilk, erken. ~ da barma, artha da kalma: ileri de gitme, geri de kalma, ~ çıkmak: öne çıkmak, ~ barmak: öne gitmek, sağatım ~ baradı: saatim öne gidiyor, ~ kelgen: ilk gelen, bolcaldan ~: gününden önce, vadesinden önce, senden ~ öleyim!: senden önce öleyim! (çocukları severken söylenir), neden da ~: her şeyden önce, andan köb ~: ondan çok önce, ~ kelgen alma alır: erken gelen elma alır (a.s.), ~ kelgen atnı başı artık: önde gelen atın başı öndedir, ~ salmak: öne koymak, ~ turmak: öne durmak, ~ süyelmek: öne dikilmek.

Son arananlar:

• Oynatmak,
• leadership,
• Uzun,
• çıdamlılık,
• Məcmuə,
• dessan,
• bedişlev,
• sürtme,
• ayaldat,
• Chaqmoq,
• vəzn,
• deminki,
• sürgün,
• müderris,
• sürahi,
• parça parça,
• precedent,
• temurzodalar,
• sildemek,
• büdimek,
• kulunlamak,
• Alğa