çakğıç
Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)
çakğıç
(Çakkıç) çakmak. ~sız kav kabınmaz, mucuralı kişi abınmaz (as.): çakmaksız fitil tutuşmaz, bastonlu adam sürçmez.
(Çakkıç) çakmak. ~sız kav kabınmaz, mucuralı kişi abınmaz (as.): çakmaksız fitil tutuşmaz, bastonlu adam sürçmez.