çakğıç

Karachay-Balkar—Turkish Dictionary (Nevruz, 1991)

çakğıç

(Çakkıç) çakmak. ~sız kav kabınmaz, mucuralı kişi abınmaz (as.): çakmaksız fitil tutuşmaz, bastonlu adam sürçmez.

Last searches:

• önkürü,
• çümüşçümüş,
• waba,
• kişi,
• İZLEMEK,
• tsirk,
• sözəbaxan,
• Akraba,
• tükənmək,
• Özlemek,
• kirovka,
• lahmacun,
• ewet,
• Charm,
• çapar,
• qurb,
• doygun,
• vaaz,
• öyüdləmək,
• Müşerref,
• vuku,
• çakğıç