münhəsir
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
münhəsir
sif. [ər.] köhn. klas. Yalnız bir şəxs və ya şeyə həsr edilən, məxsus olan. Həqqa ki, həmin vücud birdir; Bir zatə vücud münhəsirdir. Füzuli. Birinci gecə söhbət Tellinin əri İslamla olan əlaqəsinə münhəsir edilmişdi. S.Hüseyn.