maral
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
maral
и. марал
ercilasun1991
maral
Türkiye Türkçesi: maral
Azerbaycan Türkçesi: maral
Başkurt Türkçesi: bolandıŋ bir törö (tokomo)
Kazak Türkçesi: maral
Kırgız Türkçesi: maral
Özbek Türkçesi: märal
Tatar Türkçesi: bolannıŋ bir töri (tokımı)
Türkmen Türkçesi: maral ceren
Uygur Türkçesi: maral
Rusça: lan'
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
maral
is. zool. Buynuzları budaq kimi şaxələnən, gövşəyən haçadırnaqlı heyvan. Şimal maralı. Xallı maral. – Sürü üstündə çobanlar yatmaz qorxumdan; Çöldə heyvan, ya maral vaz atamaz qorxumdan. A.Səhhət. // Təşbehlərdə “gözəl” mənasında. Ovçusu olmuşam səntək maralın; Xəyalımdan çıxmaz hərgiz xəyalın. M.P.Vaqif. [Əsgər:] Gəl, gəl, maralım, gəl; Gəl, gəl, ceyranım, gəl! Ü.Hacıbəyov.
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
maral
geyik
Özbekche—In'gilische Lughet (Dirks, 2005)
maral
maral; Caspian deer.maralquloq bot.hellebore.
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
maral
at. 1. Ene keýik ýa-da towşan. Maral towşan. 2.Gyza dakylýan at.
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
maral
zool. Maral.
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
maral
maral, geyik, çatal boynuzlu geyik. ~ buzov: maral buzağısı, ~ kozlağan cañur: maralın doğurduğu yağmur, güneşli havada yağan yağmur, nisan yağmuru (anlamına), ~ çöb başı: maralların severek yedikleri, bir çeşit uzun otların başaklı uçları, ~nı balası ağaç arasında öser: maralın yavrusu orman içinde büyür.