imtizac

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

imtizac

[ər.]
1. Qarışma, qarışa bilmə, bir neçə maddənin qarışıb bir maddə əmələ gətirməsi. Kimyəvi imtizac.
2. Bir-birinə uyğun gəlmə, bir-biri ilə tutma, bir-biri ilə qaynayıb-qarışma; uyğunluq, ahəng. Rənglərin imtizacı.
3. məc. köhn. Bir-biri ilə uyuşma, yola getmə, keçinmə. Aralarında imtizac yoxdur.

Axir izdelgen sözler:

• sıdırğı,
• adax,
• kıtalmak,
• quba,
• çarşı,
• adışmak,
• temenni,
• Emekli,
• Assı,
• püsüg,
• unified,
• pergel,
• haytovur,
• püsmek,
• aňtaw,
• yurakdosh,
• takımdaş,
• sumalak,
• tiriqlamoq,
• Yozulma,
• məşəlik,
• imtizac