Kelek

Türkiye Ushaq Shéwisi Lughiti (Sunucu, 2001)

kelek

1) Kavunun olgunlaşmamış hali. 2) Konuyu geç kavrayan kişi.

Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)

kelek

syp. Şahy ýok, şahy bolmadyk, şahy döwlen. Kelek geçi. Kelek sygyr.
 ‣Kelek baş bugdaý başy gylçyksyz ýa-da dänesiz bugdaý.

Axir izdelgen sözler:

• cañı,
• eliziya,
• kəs,
• tugrag,
• Başlık,
• iştiyaq,
• kafes,
• itoat,
• So'r,
• BUT,
• dəbbələmə,
• tirməşal,
• tushum,
• Bülük,
• alkak,
• koñragu,
• kise,
• ulumak,
• sərt,
• kurtkumursxa,
• opurmak,
• Kelek