şugut

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

şugut

ev, ikamet edilen yer, yaşanılan mekân, aile halkının yaşadığı yer. ~ cılan: ev yılanı, barınakların arasında yaşamaya alışık yılan.

Son arananlar:

• sozak,
• çeşidləmə,
• koşak,
• Mizanqul,
• Yaşıt,
• dert,
• hazirqi,
• Köngül,
• hoziq,
• onagar,
• gündizlik,
• börkenek,
• əsilli,
• duyu,
• araşmak,
• kıysayuv,
• ululanmak,
• joqchilar,
• dobulbaş,
• Solgun,
• kanton,
• şugut