şugut

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

şugut

ev, ikamet edilen yer, yaşanılan mekân, aile halkının yaşadığı yer. ~ cılan: ev yılanı, barınakların arasında yaşamaya alışık yılan.

Son arananlar:

• olibsotar,
• onabola,
• kağuu,
• Kança,
• arkamak,
• ishkom,
• arxac,
• ovşav,
• çalışma,
• mukkur,
• arvadağız,
• kepi,
• osham,
• kidigiy,
• tutunmaq,
• dikir,
• arx,
• köçəbə,
• çuglamak,
• welfare,
• tülemek,
• şugut