şaban

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

şaban

1. и. шәгъбан ае. 2. с. арго. тиле-миле

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

şaban

(şağaban) şaban. ~ ay: Şaban ayı.

Son arananlar:

• dünən,
• üzür,
• yaqmaq,
• emdilikte,
• gur,
• egeshmek,
• kollaşmaq,
• chizimcha,
• conceivable,
• selfconfidence,
• taraltmak,
• düzəlmək,
• hul,
• pleasing,
• mulat,
• Tuban,
• castor,
• müsəddəs,
• kurma,
• değerbilir,
• povest,
• şaban