şaban

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

şaban

1. и. шәгъбан ае. 2. с. арго. тиле-миле

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

şaban

(şağaban) şaban. ~ ay: Şaban ayı.

Son arananlar:

• küçen,
• tilsiz,
• monograph,
• Yolchimoq,
• toksik,
• Açık,
• araşıt,
• kayık,
• bişim,
• Seyid,
• qıfıllamaq,
• haberci,
• ubal,
• waba,
• dəngülüş,
• sıda,
• birləşmiş,
• note,
• bunday,
• keşte,
• kalkıy,
• şaban