şaar

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

şaar

f. şehir; şaarça: şehirli, şehirlice, şaarça bıçak es. şehir bıçağı (el işi, evde yapılmış olmayan); şaar tegeregindegi: şehir civarındaki.

Son arananlar:

• arçaluu,
• quyuvchi,
• turap,
• itaetkar,
• turba,
• külünç,
• dərd-qəm,
• qanday,
• atışmak,
• asda,
• biçak,
• kumbara,
• Dəbdəbə,
• Yem,
• kançalık,
• nadara,
• ürenmek,
• dəstixətt,
• mirza,
• assimilate,
• miyon,
• şaar