Şiş
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
şiş
I и. 1) шеш, шампур; 2) инә; örgü şişi бәйләү инәсе; 3) тех. киги; теш; 4) шпага □ şiş kebap шешлек (шашлык)
şişII 1. и. шеш, шешкән җир. 2. с. шешкән, кабарган
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
şiş
Türkiye Türkçesi: şiş
Azerbaycan Türkçesi: şiş
Başkurt Türkçesi: şiş öpäk
Kazak Türkçesi: isik
Kırgız Türkçesi: şişik
Özbek Türkçesi: şiş
Tatar Türkçesi: şiş kabarcık
Türkmen Türkçesi: çḯş
Uygur Türkçesi: işşik
Rusça: opuⱨol'
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
şiş
Türkiye Türkçesi: şiş
Azerbaycan Türkçesi: şiş
Başkurt Türkçesi: şiş
Kazak Türkçesi: istik
Kırgız Türkçesi: şişik
Özbek Türkçesi: sıⱨ
Tatar Türkçesi: şiş
Türkmen Türkçesi: çiş (demirden)
Uygur Türkçesi: zık
Rusça: vertel
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
şiş
I.
1. is. Bədənin hər hansı bir yerində əmələ gələn toxuma qabarması; ur. Üzdə şiş. Başda şiş. Qıçının şişi çəkilmək. – [Kişi:] Dirsəkdən yuxarı qolumda şiş əmələ gəldi. M.İbrahimov. // tib. Hər hansı bir bədən üzvü toxumasının qeyri-normal böyüyüb artması. Qorxusuz şiş. Qorxulu şiş.
2. sif. məc. Köp, qabarıq, irəliyə doğru çıxmış. Şiş qarın. // Qalın, şişmiş. Yarməmməd şiş qovluğu açdı. M.İbrahimov.
II.
1. is. Kabab bişirmək üçün ucu iti dəmir və ya ağac çubuq. Əti şişə çəkmək. Bir şiş kabab. – [Çingiz:] ..Bir budu şişə çəkib, iki çörək ilə tək yemişəm. Ə.Haqverdiyev. ..İncə ətirli budaqlardan şişlər, ocaqlarda yaqut kimi qızarar közlər hazırlanmışdı. M.Rzaquluzadə.
2. sif. İti, sivri. [Pəricahan xanım:] [Onlar] o şiş papaqlarını qoyub qaçmışlar. S.S.Axundov. Şiş ucları buludlarla döyüşən; Dağlarında buzları var ölkəmin. C.Cabbarlı. ‣ Şişə taxmaq (çəkmək) məc. – əziyyət vermək, zülm etmək, bərk incitmək. Ögey ana uşaqları şişə taxır. – Xanzadələr şişə taxır rəyəti. Q.Zakir. Şişdə ütmək – bax. şişə taxmaq.
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
şiş
şiş
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
şiş
1. ocağın tör (bk.) e bakan tarafında çakılmış kazıklardır, ki bunlar üzerinde sergileri, giyimleri v.s. ateşe düşmekten koruyan değnek bulunur; 2. sivri uçlu herhangi bir şey; 3. arabanın dingil çivisi; şiş. tin uçuna çığardıñar anı: siz onu büsbütün hırpaladınız; şiş kebek: şiş kebabı; canı şiştin uçunda ele: hayatı tehlikede idi; şişi tolğon: "şişi dolmuş" (birçok fenalıklar yapan ve cezadan yakayı kurtaramıyacak olan adam hakkında böyle söylerler); daha ör. bk. say VII.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
şiş
(malk.). 1. ~ turmak: şaha kalkmak, şahlanmak; 2. Şiş, kebap şişi.