burşu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

burşu

buruşuk, buruşmuş. ~ kurşu: buruş-kırış, könçegim ~ boldu: pantolonum buruştu, erşi ~: çirkin ve buruşuk.

Son arananlar:

• tıkan,
• sulfat,
• saymak,
• ermiş,
• berzah,
• giyotin,
• Temel,
• ux,
• biyça,
• Karides,
• ürün,
• gyradeň,
• döllük,
• justifiable,
• dara,
• pök,
• glikoz,
• pazartesi,
• sulba,
• kéyin,
• munojot,
• burşu