ışıtıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

ışıtıv

ovdurma, sürdürme, sıvazlatma.

Son arananlar:

• sındır,
• tüzünlük,
• tapha,
• akılman,
• kəsici,
• kechki,
• atributiv,
• texnolog,
• qurma,
• tugmacha,
• akgär,
• küfr,
• vargı,
• yoğal,
• utar,
• topla,
• boyunça,
• sırt,
• gülgül,
• Döndürmek,
• zelzele,
• ışıtıv