üzül

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

üzül-

I: üzül-kesil yahut üzül-kesel; yahut üzüldü-kesildi: katiyetle; kesin olarak.


II, 1. kopmak, kesilmek, inkıtaa uğramak; sabahına üzülböy barat: dersine kaçırmadan devam ediyor; 2. ölmek, vefat etmek.

Son arananlar:

• daşlaşma,
• İxtisas,
• buramoq,
• toymoq,
• ölleşmek,
• arbede,
• minik,
• boldly,
• kılıçlanmak,
• dolmuş,
• üşmek,
• ýaňy,
• fıstıkçı,
• kakynly,
• irrigate,
• dayanıksız,
• Köçe,
• satar,
• işçen,
• olanak,
• norcha,
• üzül