üzül

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

üzül-

I: üzül-kesil yahut üzül-kesel; yahut üzüldü-kesildi: katiyetle; kesin olarak.


II, 1. kopmak, kesilmek, inkıtaa uğramak; sabahına üzülböy barat: dersine kaçırmadan devam ediyor; 2. ölmek, vefat etmek.

Son arananlar:

• kıran,
• tuur,
• pack,
• suvarmaq,
• köşige,
• kersen,
• chomilmoq,
• togon,
• agıtmak,
• ekşig,
• funda,
• kırmızı,
• Canı,
• Alpinist,
• şaydoot,
• wej,
• kıstas,
• Kanun,
• yurgilik,
• kıtay,
• evcimen,
• üzül