üzül

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

üzül-

I: üzül-kesil yahut üzül-kesel; yahut üzüldü-kesildi: katiyetle; kesin olarak.


II, 1. kopmak, kesilmek, inkıtaa uğramak; sabahına üzülböy barat: dersine kaçırmadan devam ediyor; 2. ölmek, vefat etmek.

Son arananlar:

• adruk,
• ariya,
• yeñeç,
• kayrat,
• kukalanmak,
• näzli,
• düzlem,
• böğ,
• balaghet,
• argamak,
• beparhez,
• zəli,
• Aylanış,
• Nevruz,
• jaded,
• Ayrı,
• nedense,
• anha,
• şarlı,
• karampil,
• oyuluv,
• üzül