kukalanmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kukalanmak

cilvelenmek, nazlanmak, yaltaklanmak. Kimge kukalanadı: kime işve yapıyor, kukalanñanı koy: cilvelenmeyi bırak, kukalanıp turma: yaltaklanıp durma, sabiyçik anasına kukalanadı: çocuk annesine naz ediyor, kereksizge kukalanadı: lüzumsuz yere nazlanıyor.

Son arananlar:

• albite,
• doğuzdurmaq,
• sidr,
• bakıray,
• debilitate,
• kucu,
• sınıxmaq,
• gevşek,
• yazılmak,
• derekap,
• load,
• vukuat,
• dubulda,
• sxem,
• jortmak,
• uzumzor,
• dewager,
• devaluation,
• kızıl,
• deb,
• lockstep,
• kukalanmak