kukalanmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kukalanmak

cilvelenmek, nazlanmak, yaltaklanmak. Kimge kukalanadı: kime işve yapıyor, kukalanñanı koy: cilvelenmeyi bırak, kukalanıp turma: yaltaklanıp durma, sabiyçik anasına kukalanadı: çocuk annesine naz ediyor, kereksizge kukalanadı: lüzumsuz yere nazlanıyor.

Son arananlar:

• guvohlik,
• cheksizlik,
• tokur,
• halve,
• Aman,
• yoxlamaq,
• maiyet,
• Nishon,
• Zontik,
• tsinga,
• cenabet,
• sakımak,
• aplomb,
• garagat,
• koraz,
• kıça,
• qadağa,
• asiman,
• begenç,
• Sidq,
• delle,
• kukalanmak