üzöñgü

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

üzöñgü

I, üzengi; üzöğü boo: üzengi kayışı; üzöñü booğo sal-: üzengi kayışına takmak; üzöñü coldoş: süvarilik arkadaşı; yaşdaş; silâh arkadaşı: üzöñü kagışıp kir: (koşularda) atbaşı beraber gelmek.


II, bk. baba.

Son arananlar:

• dəyə,
• Avaz,
• Tuvğan,
• instinktiv,
• kar,
• burkan,
• silsilə,
• payt,
• yumdurma,
• aroy,
• tütitmek,
• Saç,
• taqvim,
• Yayma,
• rook,
• Uyarmak,
• eýmenç,
• plight,
• tözlemeklik,
• ölöt,
• ewre,
• üzöñgü