üzlü
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
üzlü
sif.
1. Üzü, qaymağı yığılmamış. Üzlü süd. – Nənəm, a nazlı qoyun; Qırqovul gözlü qoyun; Pendiri kəsmə-kəsmə; Qatığı üzlü qoyun. (Sayaçı sözü).
2. Üz çəkilmiş, üzü olan. Üzlü döşək.
3. məc. Nadinc, dəcəl, sırtıq, həyasız. [Pəri:] Əbdül! Axır vaxtlarda sən çox üzlü (z.) olmusan. C.Cabbarlı. Salıb sındıranda xeyli qabqacaq; Deyərdin: – Uşağım üzlüdür, üzlü. S.Rüstəm.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
üzlü
I. yağlı (pendir)
{yağlı (peynir)}
II. sırtıq, həyasız, abırsız, ədəbsiz (adam)
{arsız, hayâsız, utanmaz, edepsiz (adam)}
III. nadinc, dəcəl, oynaq, şux, yüngül
{hareketli, şımarıklık, hareketli, şuh, hafif}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
üzlü
yüzlü