örten

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

örten

ateş, yangın, salgın. ~ni cuklatıv: yangını söndürme, cüregime ~ salğandı seni tatlı sözleriñ: yüreğime ateş düşürdü senin tatlı sözlerin (mısra), emina ~: veba salgını.

Son arananlar:

• Table,
• taassup,
• heron,
• qarin,
• entek,
• konslager,
• yakun,
• payvasta,
• ragged,
• hamishagi,
• epilmek,
• paydaş,
• xohish,
• abreklik,
• Xunuk,
• biabır,
• ayaktopu,
• məstedici,
• milyoner,
• Əhl,
• bultay,
• örten