ören

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

ören

и. 1) хәрәбәләр, җимерекләр; 2) тузган бина

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

ören

her şeyin kötüsü·I, 76

Son arananlar:

• beziyon,
• ayırılmak,
• acıkmak,
• tehlil,
• yastanmaq,
• abla,
• oğlaq,
• yokum,
• dabara,
• Netice,
• qiyo,
• küll,
• myhman,
• üstöl,
• tur,
• hiddət,
• buji,
• Fevral,
• islanmaq,
• biqesem,
• Karayolu,
• ören