ör
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
ör
I, 1. üst; örgö cür-: yukarıya çıkmak; 2. yüksek göğüslü (at hakkında); örgöçü biyik ör kula: ensesi, ön kısmı yüksek olan kula at; ör cürök: kibirli, kurumlu (insan hakkında).
II örmek; on ekiden örğön buldursun folk.: oniki sırımdan örülmüş olan kamçı, kırbaç.
III = örü-.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
ör
[ö:r]: ör boýuňa galmak 1) dik durmak, dikelmek. 2) ser. Ör-gökden gelmek. Ör-gökden gelmek oslanmadyk, garaşylmadyk ýagdaýa gaty geň galmak, haýran galmak, allaniçigsi bolmak. – Ýok, ýok – diýip, Rahym ör gökden geldi (O. Ödäýew). Ör turmak (galmak) oturan ýeriňden galyp, dik durmak, dikelip durmak, aýak üstüne galmak. Garly ussa aňk bolup, ör turan ýerinde iki elini uýlugyna urdy (A. Gowşudow).
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
ör
Tepe, dik, çıkış, yokuş. Örge qarap – Yokuşa doğru.
Sahaca—İngilizce Sözlük (Straughn, 2006)
ör
a. long, continued, at length
Sahaca—İngilizce Sözlük (Straughn, 2006)
ör-
v. to knit
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
ör
yüksek, üst, yukarı. Anı karıvu senikinden ~dü: onun gücü seninkinden yüksek.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
ör
kaftanın koltuk altları· I, 45