öleň

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

öleň

[ölöň] I, at. 1. Otluk meýdan, çemenlik ýer; ýaýla. Ter öleňli, gyzyl gülli, Bilbilli, bossanly daglar (“Görogly”). Illeri bar, diňli-diňli, Sowuk suwly, ter öleňli (Magtymguly). 2. k.d. Batgalykda bitýän ot. Öleň özün bag saýar (Magtymguly).


ÖLEŇ [ölöň] II, at.Halk döredijiliginiň dört setirli goşgy görnüşi, toý aýdymy. Haý-haý, öleň, haý, öleň, Haýdyr bu gün ýar-ýar, Agy-gyzyl reňbe- reň, Toýdur bu gün ýar-ýar (Öleňlerden).

Son arananlar:

• rəğbət,
• duyu,
• isrif,
• calğaşdırmak,
• esaluu,
• ilqarlı,
• öğüt,
• irəliki,
• toshmaq,
• balans,
• xoroz,
• toğuzlu,
• kuyumluk,
• zatürree,
• Kapsul,
• chandelier,
• mongol,
• Müthiş,
• ceremony,
• boytaq,
• qaysava,
• öleň