çarlatmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çarlatmak

itiraz ettirmek, reddettirmek, kabul ettirmemek.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

çarlatmak

cırlatmak, ağlatmak·II, 344

Son arananlar:

• görkar,
• polosa,
• belladonna,
• sevda,
• Mabet,
• tiner,
• mulun,
• öweç,
• tuluy,
• zaye,
• rovak,
• barışmak,
• Bergi,
• Koyma,
• sitis,
• bütöv,
• acıkmak,
• yalamaq,
• uýuş,
• ATRİUM,
• moloz,
• çarlatmak