çarlatmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çarlatmak

itiraz ettirmek, reddettirmek, kabul ettirmemek.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

çarlatmak

cırlatmak, ağlatmak·II, 344

Son arananlar:

• ilmek,
• oxşar,
• sharik,
• Sersem,
• göwnüýetijilik,
• əbəs,
• Verme,
• qoza,
• teprenmek,
• shamal,
• kasıb,
• bezbez,
• irghaq,
• maldarçylyk,
• rüku,
• Ton,
• parfüm,
• yatuk,
• shuvut,
• tart,
• normal,
• çarlatmak