çarlatmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çarlatmak

itiraz ettirmek, reddettirmek, kabul ettirmemek.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

çarlatmak

cırlatmak, ağlatmak·II, 344

Son arananlar:

• Tulku,
• conflation,
• səhiyyə,
• məntəqə,
• bakça,
• çupra,
• kirşen,
• Tosbağa,
• ekmek,
• tabaqlama,
• hoşlaşyk,
• Külli,
• there,
• formal,
• staj,
• mark,
• mant,
• birebir,
• bulamaq,
• Tişirıv,
• ilmək,
• çarlatmak