çan
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
çan
[Köken: Anlam kayması] Kongurak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
çan
и. чаң; kilise çanı чиркәү чаңы
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
çan
Türkiye Türkçesi: çan
Azerbaycan Türkçesi: zäng
Başkurt Türkçesi: saⱨ kıⱨğırav
Kazak Türkçesi: koⱨırav
Kırgız Türkçesi: koⱨğurō
Özbek Türkçesi: ḳonğıràḳ zäng
Tatar Türkçesi: çarv kıŋğırav
Türkmen Türkçesi: caŋ
Uygur Türkçesi: caŋ çaŋ
Rusça: kólokol
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
çan-
II, küçümseyerek, hakir görerek muamelede bulunmak; kendine müsavi saymak; erin çangan katın : kocasına on paralık kıymet vermiyen karı; katının çamp cüröt : karısiyle (ev hayatı) yaşamıyor.
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
çan
I, kılış kabzası.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
çan
[ça:n], at. 1. Suw we beýleki suwuk önümleri saklamak üçin äpet demir gap. 2. Çakyr kärhanalarynda çakyr guýmak ýa-da gök önümleri turşa ýatyrmak üçin ulanylýan ullakan çelek. 3. Gäminiň, gaýygyň içi.