çalman

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çalman

çit. ~ eşiv: çit örme, mallanı ~ña cıy: hayvanları çite topla, ~nı kıyır kazığın alsañ sedirep keter(as.) : çitin kenar kazığını sökersen toptan göçer.

Son arananlar:

• Şose,
• buurçak,
• kämil,
• babalık,
• hövsələmə,
• aylampa,
• Durbin,
• känelme,
• aptal,
• lal,
• yanmoq,
• girişgen,
• insurance,
• käşir,
• govur,
• xatırladılmaq,
• buğaçar,
• pırasa,
• Huzur,
• köksü,
• tolgon,
• çalman