çalman

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çalman

çit. ~ eşiv: çit örme, mallanı ~ña cıy: hayvanları çite topla, ~nı kıyır kazığın alsañ sedirep keter(as.) : çitin kenar kazığını sökersen toptan göçer.

Son arananlar:

• İHTİYAT,
• bagrıkmak,
• Elverişli,
• dahili,
• köçüvçü,
• slave,
• rlp,
• kezik,
• dükön,
• kozay,
• məsul,
• yaşıd,
• bilahare,
• tuñ,
• sawçy,
• azuqə,
• Sirek,
• karbon,
• kakaç,
• aňlama,
• coola,
• çalman