çakırmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çakırmak

davet etmek, çağırmak. İñirge konak çakırlıkbız: akşama misafir çağıracağız, üyge çakır: eve çağır, karnaşıñı çakırıp kel: kardeşini çağır da gel, anı askerge çakırdıla: onu askere çağırdılar, közü kaşı bıla meni çakıradı: gözü kaşı ile beni çağırıyor.

Son arananlar:

• ötleşmek,
• köydürmek,
• godur,
• yopishmoq,
• condom,
• cul,
• həmdəm,
• tereddütsüz,
• tapon,
• baləng,
• uyqu,
• sıpas,
• tayançak,
• şumlamaq,
• pazartesi,
• genezirlik,
• ögülmek,
• minnat,
• jihad,
• Meşina,
• saysız,
• çakırmak