çakırmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çakırmak

davet etmek, çağırmak. İñirge konak çakırlıkbız: akşama misafir çağıracağız, üyge çakır: eve çağır, karnaşıñı çakırıp kel: kardeşini çağır da gel, anı askerge çakırdıla: onu askere çağırdılar, közü kaşı bıla meni çakıradı: gözü kaşı ile beni çağırıyor.

Son arananlar:

• sobiq,
• minnet,
• increasing,
• sadakat,
• urn,
• sopi,
• japon,
• aguzyn,
• ziyaretgah,
• direliş,
• tavça,
• taft,
• Aram,
• gündəlik,
• defis,
• bow,
• Hece,
• Ker,
• arba,
• dürmək,
• Açgözlü,
• çakırmak