minnet
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
minnet
[Köken: Arapça] Borçluluğunu duyma, Özünü borçlu sezme, Alkış
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
minnet
и. 1) күңел бурычы (үзенә күрсәтелгән яхшылыкка каршы яхшылык эшләү теләге); 2) рәхмәт, рәхмәтле булу
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
minnet
Türkiye Türkçesi: minnet
Azerbaycan Türkçesi: minnät
Başkurt Türkçesi: burıdlılğın toyov
Kazak Türkçesi: alğıs
Kırgız Türkçesi: alkış ırakmat
Özbek Türkçesi: minnätdàrlik minnätdàrçilik
Tatar Türkçesi: burıçlılığın toyu
Türkmen Türkçesi: minnetdãrlık
Uygur Türkçesi: minnät minnätdarlik
Rusça: blagodarnost'
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
minnet
at. 1. Birine eden ýagşylygyňy diliňe çolaýyş, gyjalat, teýene. Ýüz müň minnet bilen berlen aşdan, Iýseň tagam ýakmaz dahana ýagşy (Halk aýdymyndan). Zelili, bar zatdan ölümdir gaty, Ölümden-de gaty kişi minneti (Zelili). 2. Öz başyňy özüň çarama, başga birine ýük bolmazlyk, garaşlybolmazlyk. Men minneti ýeke gulak pilden çekýärin.
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
minnet
a. Minnet.