çakğan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çakğan

1. Yeşeren, filizlenen, tomurcuklanan. Terekle ~dıla: ağaçlar tomurcuklanmışlar; 2. Sivilce, ergenlik sivilcesi . Caşnı beti ~dan tolğandı: gencin yüzü sivilceyle dolmuş.

Son arananlar:

• yamuk,
• içgermek,
• aqrap,
• qəpik,
• mendiri,
• beylerbeyi,
• sımbat,
• ırıs,
• qishloq,
• uçuzluk,
• eagle,
• topiary,
• mem,
• charsa,
• proton,
• neglect,
• tərifəlayiq,
• Leyk,
• töwekgel,
• nikahlanmak,
• bütövlük,
• çakğan