çakğan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çakğan

1. Yeşeren, filizlenen, tomurcuklanan. Terekle ~dıla: ağaçlar tomurcuklanmışlar; 2. Sivilce, ergenlik sivilcesi . Caşnı beti ~dan tolğandı: gencin yüzü sivilceyle dolmuş.

Son arananlar:

• dəmlik,
• sahyp,
• murabbiy,
• uçma,
• sırtıg,
• dirsəkləmək,
• Aýratyn,
• mezana,
• gerçek,
• Öyle,
• amplua,
• topor,
• sitmoq,
• Kullanmak,
• eregiş,
• sıgırı,
• sarılma,
• qattiq,
• taklamak,
• elitism,
• afrikaans,
• çakğan