çagaçı

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çagaçı

çapaçı, çapa vurucu.

Son arananlar:

• atkarmak,
• Arındırmak,
• aruk,
• barabarmana,
• küpçök,
• gaýnag,
• adhesive,
• bezig,
• atıf,
• konfor,
• odun,
• amaltaqal,
• Xalq,
• éqide,
• sokurayt,
• UŞAK,
• mufassal,
• beket,
• akak,
• tənəzzül,
• Burunduk,
• çagaçı