Öýdeçi

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

öýdeçi

[öýdöçü], at. 1. Öýderäk bolmagy halaýan, öýden çykman oturýan adam. Soňky döwürlerde sen öýdeçi bolupsyň. 2. Elde, öý hojalygynda saklanýan, eldeki (goýun-geçi hakynda). "Öýdeçimi-düzdeçi" diýip soraýmasaň, düşünmegem aňsat däl (B. Kerbabaýew). Olar öýdeçi mal sürüleridi.

Son arananlar:

• sıpayılık,
• özbekçe,
• kişemek,
• süyünçü,
• albuğartışıv,
• bölündi,
• feast,
• ulamış,
• üzərinə,
• tubasa,
• silah,
• tiqirlatmaq,
• üwemek,
• toplumbilim,
• iskəmlə,
• sözleýiş,
• pilis,
• zində,
• raporcu,
• sövüşmek,
• çenetmek,
• Öýdeçi