Öýdeçi

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

öýdeçi

[öýdöçü], at. 1. Öýderäk bolmagy halaýan, öýden çykman oturýan adam. Soňky döwürlerde sen öýdeçi bolupsyň. 2. Elde, öý hojalygynda saklanýan, eldeki (goýun-geçi hakynda). "Öýdeçimi-düzdeçi" diýip soraýmasaň, düşünmegem aňsat däl (B. Kerbabaýew). Olar öýdeçi mal sürüleridi.

Son arananlar:

• ıpta,
• kara-kara,
• çekeleşmek,
• İne,
• döşemeli,
• kirgüci,
• galyndy,
• katına,
• afaki,
• boxcha,
• Yula,
• taxtakach,
• Beparvo,
• Kişilik,
• uçmak,
• nektar,
• neyistan,
• tow,
• ulaga,
• döw,
• ishora,
• Öýdeçi