Çıçhan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çıçhan

1. Sıçan, altına yapan. 2. Fare, sıçan. Saban ~: tarla faresi, gılıv ~: iri lağım faresi, ~ teşik: fare deliği, ~ kirirge teşik tapmay edi da birgesine takmak tağa edi (as): fare kendi girecek delik bulamıyordu da yanına başkasını çağırıyordu.

Son arananlar:

• Matbuat,
• tugul,
• jazliq,
• acılanmak,
• müsavi,
• stupidity,
• eyş-işrət,
• mağdur,
• metruk,
• boiler,
• yogin,
• tiramoq,
• mayalamak,
• kıy-,
• ilkindi,
• cəldləşdirmək,
• ütmək,
• instinct,
• kunduz,
• stipendiya,
• tuganmas,
• Çıçhan