Çıçhan

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

çıçhan

1. Sıçan, altına yapan. 2. Fare, sıçan. Saban ~: tarla faresi, gılıv ~: iri lağım faresi, ~ teşik: fare deliği, ~ kirirge teşik tapmay edi da birgesine takmak tağa edi (as): fare kendi girecek delik bulamıyordu da yanına başkasını çağırıyordu.

Son arananlar:

• coca,
• Asker,
• geçgin,
• Asit,
• mayın,
• kesp,
• cürek,
• abzas,
• Aliy,
• dağınık,
• deriş,
• Akşam,
• Akıl,
• amansız,
• Sevda,
• Səviyyə,
• Dazgir,
• Məbud,
• Aile,
• aftaba,
• diversely,
• Çıçhan