Məbud

Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)

məbud

is. [ər.] İbadət, sitayiş edilən şey (Allah, büt, ay, gün, ulduz və s.). Məbudinə ərz qıldı razın; Bildirdi könüldəki niyazın. Füzuli. Düşüb səcdəyə qıldı əvvəl namaz; O, məbudinə etdi razü niyaz. M.Ə.Sabir.

Son arananlar:

• kaydırıv,
• öziche,
• sağıcı,
• Mün,
• eskertmek,
• Gidişin,
• mücrim,
• ticaret,
• cord,
• kayğır,
• ilex,
• Obur,
• kimsa,
• jazava,
• üslük,
• tugal,
• dürtmek,
• hükümdar,
• şaban,
• parlaklık,
• kürmöö,
• Məbud