Çalma
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
çalma
I 1. и. 1) (сәгать) сугу; (кыңгырау, ишек кыңгыравы) шалтырау; шаку (ишек, тәрәзә); 2) уйнау, башкару (музыка уен коралыңда). 2. с. 1) уеп ясалган (мәс., бизәк); 2) урланган
çalmaII и. чалма (дин әһелләренең баш киеме)
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
çalma
1. Çelme
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
çalma
I. “Çalmaq1 ”dan f.is. Kamançada çalma.
II. “Çalmaq2 ”dan f.is.
III. is.
1. Başa sarınan sarıq. Hind kişilərinin başında çalma vardı. ‣ Çalma çalmaq (vurmaq) – başına çalma sarımaq. Çalmanı başa çaldı; Göz üstən qaşa çaldı. Mən namərdə neylədim; Ömrümü daşa çaldı. (Bayatı). [Nazlı:] Çalma vurub kürd qızına oxşayım? Ə.Məmmədxanlı.
2. Başa örtülüb boynun dalında düyünlənən kiçik kəlağayı, ləçək, yaylıq və s.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
çalma
I. vurma, dişlemə, sancma, dolama
{vurma, dişleme, iliştirme, dolama}
II. döymə, vurma, şappıldatma
{dövme, vurma, şaplatma}
III. alqışlama, vurma
{alkışlama, vurma}
IV. biçme, kəsmə
{biçme, kesme}
V. sarıq, emmamə
{sarık, imame}
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
çalma
I. lav; ak çalma : (su taşkını zamanında) balçıklı, bulanık su, boz çalma : bir bitki adıdır.
II, atı yakalamak için kement çalma çal- yahut çalma ur- : kement atmak.
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
çalma
I, at. 1. Kellä oralýan uzyn bölek mata, selle. Bir bölek matadan başyna çalma oranyp, sakgal- saçynyň köpüsinden çal giren, garaýagyz türk daýhany biziň bilen salamlaşýar (“Edebiýat we sungat”). 2. gepl.d. Hasa.
ÇALMA II, iş ady. Çalmak ýagdaýy.
‣ Çalma kädi togalak çalma meňzeş ak kädi.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
çalma
bk. Sarh.Sarık. ~ baylağan: sarık saran, sarık sarma işi.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
çalma
kerme, kemre, koyun ağıllarında veya deve ahırlarında toplanıp, kurutularak kışın yakmak Içln kesilen kesek, kuru tezek,I, 433