buyuruv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

buyuruv

buyruk verme, emretme; ikram etme.

Son arananlar:

• kapala,
• edlig,
• omonim,
• paal,
• dispenser,
• heyif,
• Oxur,
• suqut,
• dözümlü,
• ulıtmak,
• mesane,
• İhtisas,
• gonma,
• byte,
• göçeri,
• creep,
• xavotirlanmoq,
• müstahdem,
• ministry,
• impossibility,
• eniş,
• buyuruv