yerleşmek
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
yerleşmek
[Köken: Anlam kayması/Anlam genişlemesi] (Göçebeliği bırakmak): Oturmak, Oturaklaşmak
(Sabitlenmek): Yerleşmek,
(Yer kapmak): Orunlaşmak
(Taşınıp yaşamaya başlamak): Konuşlanmak
(Varlığını oturtmak, Varlığını sürdürecek konuma gelmek): Duraklanmak
(Kök salmak): Ornukmak, Gen dağalmak
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
yerleşmek
ф. 1) урнашу, килеп урнашу; җирләшү; 2) урнашу (эшкә)
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
yerleşmek
Türkiye Türkçesi: yerleşmek
Azerbaycan Türkçesi: yerläşmäk
Başkurt Türkçesi: ultırıv yirläşiv sügiv
Kazak Türkçesi: jerlesüv
Kırgız Türkçesi: oturuktaşū
Özbek Türkçesi: otràkläşmak cäylaşmàk
Tatar Türkçesi: utıru çügü cirläşü
Türkmen Türkçesi: oturımlı
Uygur Türkçesi: olturak köçman ämäs
Rusça: osedlıy