abrek

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

abrek

1. Sömürgeci düşmanla savaşmak için dağa çıkan yiğit, mücahit. 2. Evini memleketini terkeden kişi. 3. Serüven arayan, maceraperest. ~ bolmak: evinden, yurdundan ayrılmak. ~ iymek: evi terkettirmek, ~ ketmek: evini terketmek, ~ ulanla: mücahit gençler.

Son arananlar:

• yirgenmek,
• chink,
• nəmişlik,
• deyikləmək,
• ranjimoq,
• ıstampıl,
• gileygüzar,
• magrurlik,
• tahlika,
• kurtak,
• cingildəmə,
• çyrazy,
• talguk,
• kotarıv,
• ıntılmak,
• deklanşör,
• yetişkin,
• tewrat,
• sicilləmə,
• hoparlör,
• Çağdışı,
• abrek